Mensen

"Maar ze doen niet wat ik zeg!"

Eén van de meest gehoorde zinnetjes wanneer hondentrainers onderling met mekaar praten. En neen, dan gaat het echt niet over de honden, maar over de mensen ernaast. De grootste bron van frustratie bij menig hondentrainer is de mensen die bij de hond horen. Want hé, je stapte toch in dit vak omdat je iets met honden wou gaan doen? Honden zijn leuk, gezellig, lief en je bent ondertussen een toptrainer geworden, al die theorie en praktijk zorgen ervoor dat je ze begrijpt, je weet wat ze nodig hebben, hoe ze iets aanleren en daar sta je dan, met je rugzak vol kennis en goeie wil en de mens naast de hond doet niet wat je zegt. Meer nog, hij trekt jouw adviezen in twijfel! Bij les twee zegt hij dat hij zijn buurman vertelt heeft over je eerste les en dat die zei dat hij dat helemaal zo niet moest doen. En van al die koekjes worden ze toch wel dik hoor. En nadat je al vijf keer gezegd hebt met een ontspannen leiband te werken zie je de zesde keer toch weer een ruk aan de riem. En je denkt: waar ben ik aan begonnen?

Mede-studenten

Daarnaast hechten we in onze praktijkdagen ook veel belang aan het coachen van mekaar. Wie kunnen het best fungeren als je eerste klanten dan je mede-studenten die in hetzelfde schuitje zitten dan jij. Ook in je stage-periode met je eigen cases word je begeleid via de cases-lesdagen in zowel het leren naar de hond kijken als naar de mens naast de hond.

Hondernemerschap

Doorheen onze lessen besteden we ook ruim aandacht aan waar je op kan letten als je je eigen zaak opstart, van het uitwerken van je eigen vragenlijst, tot het opbouwen van je lessenpakket en hoe je tarieven kan bepalen. Welke leslocaties je zou kunnen overwegen. Maar ook hoe je aan zelfzorg dient te doen in een sector waar je veelal heel erg wil helpen en soms ten koste van jezelf. Het komt allemaal aan bod!